Eu me cuidava, quando nom podia
a mui fremosa dona mia senhor veer, ca se a viss'eu, [l]hi diria
com'hoj'eu moiro polo seu amor.
Mais vi-a tam fremoso parecer
que lhi nom pudi nulha rem dizer,
catando quam fremoso parecia!
Esto me fez quant'eu dizer queria
escaecer, ca nom outro pavor. E quand'eu vi quam fremoso dizia
quanto dizer queria e melhor
de quantas donas Deus fez nacer,
ali nom houv'eu siso nem poder
de lhi dizer que por ela moiria!
E des que a vi o primeiro dia,
nom me guardei, nem fui ende
sabedor, nem me quis Deus guardar, nem mia folia,
nem est[e] meu coraçom traedor
que mi a depois conselhou a veer.
E por aquesto hei já sempr'[a] viver
em maior coita que ante vivia.
E meus amigos, por Santa Maria!,
des que a vi, muito me vai peor: ca siquer ante algũa vez dormia,
ou havia d'algũa rem sabor,
que hoj'eu tanto nom poss'haver!
E tod'aquesto m'ela fez perder
e dobrou-xi m'a coita que havia!
VERSIÓN:
Yo pensaba, cuando no podía ver a mi
hermosísima señora, que si la viese le diría como muero hoy por su amor, mas
vi tan maravilloso rostro que cosa alguna no pude decirle, mirando tan hermosa
apariencia.
Esto, que no otro temor, me hizo olvidar todo lo que
quería decirle. Y cuando vi con qué gracia decía cuanto
quería decir y mejor que cuantas damas creó Dios, perdí el juicio y no pude
decirle que moría por ella.
Y desde el primer día que la vi no
me guardé, ni supe, ni me previno Dios, ni mi locura, ni este corazón mío
traidor que me aconsejó de inmediato verla. Y por esto vivo siempre con mayor
dolor del que antes tenía.
Y amigos míos, por Santa María,
desde que la he visto me va mucho peor, porque al menos antes, de vez en cuando
dormía, o cualquier otra cosa me daba alegría, que hoy todo me es negado. Y
todo esto por ella lo pierdo, y se ha multiplicado el dolor que tenía.
No hay comentarios:
Publicar un comentario