de grado querria seer
sandeu, por quant'ouço dizer
que o sandeu nom sabe rem
d'amor, nem que x'é mal nem bem,
nem sabe sa morte temer:
por en querria 'nsandecer.
E por nom
sofrer a maior
coita das
que Deus quis fazer, qual la eu sempr'hei a sofrer
por vós; e rog'a Deus por en
que me faça perder o sem
e pavor que hei de morrer,
ou me nom leixe mais viver.
E Deus nom
me leixe viver
se eu a
'nsandecer nom hei; ca, se viver, sempr'haverei
coita d'amor, direi-vos qual:
gram coita, se me Deus nom val;
e se for sandeu perderei
a gram coita que d'amor hei.
Ca des
quand'eu ensandecer,
se verdade
dizem, bem sei ca nunca pesar prenderei,
nem gram coita d'amor, nem d'al,
nem saberei que x'ést[e] mal,
nem mia morte nom temerei.
Deus! E quand'ensandecerei?
VERSIÓN:
Si Dios me ayuda, mi Señora, de buena gana quisiera estar loco, por cuanto oigo decir que el loco no sabe nada del amor, ni de lo que está bien o mal, ni sabe temer a su muerte: por esto quisiera enloquecer.
Y por no sufrir el mayor tormento de cuantos Dios quiso crear, el que tengo siempre que sufrir por vos; y por ello ruego a Dios que me haga perder la razón y el miedo que tengo a morir, o que no me deje vivir más.
Y
que Dios no me deje vivir, que si no me volveré loco, porque si vivo, tendré
siempre pena de amor, os diré cuál: una grandísima angustia, si Dios no me
ayuda, y si enloquezco perderé el grandísimo dolor que sufro por amor.
Porque de enloquecer, si cuentan la verdad, sé bien que nunca más tendré pesar ni pena de amor,
ni nada, ni sabré que esto está mal, ni a mi muerte temeré: Dios, ¿cuándo
enloqueceré?
No hay comentarios:
Publicar un comentario